Z Gdańskiem po raz 93!
Przypominamy zaktualizowany artykuł autorstwa naszego kolegi – Miłosza Kalaczyńskiego dotyczący spotkań bydgosko-gdańskich.
Po zakończeniu II wojny światowej w Trójmieście powstało kilka towarzystw sportowych, w których poświęcano się sportom motorowym, a szczególnie żużlowi. Podczas tworzenia ligowych rozgrywek żużlowych w 1948 roku do eliminacji stanęły dwa trójmiejskie – SSM Gdynia i GKM Gdańsk. Ci pierwsi trafili do II ligi, a drugim dane było wystartować w najwyższej klasie. Debiutancki sezon dla gdańszczan nie był udany, po barażach spadli do II ligi. W 1949 roku połączono oba kluby i utworzono Związkowiec Gdańsk. Drużyna ta występowała na drugim szczeblu w sezonach 1949-50, po czym została rozwiązana.
W 1957 roku powołano Ligę Przyjaciół Żołnierza Gdańsk do rozgrywek III ligi, jednak LPŻ nie odgrywał w niej znaczącej roli. W tym czasie w I lidze z sukcesami (III miejsce w DMP 1959r.) rywalizowała Legia Warszawa, którą w 1960 roku rozwiązano i zdecydowano się przekazać jako spadek sekcji z Gdańska, przez co powstała GKŻ Legia Gdańsk, wówczas po raz pierwszy droga żużlowców z nad morza skrzyżowała się z Polonią Bydgoszcz. W pierwszym meczu lepsi w Gdańsku byli gospodarze, a w Bydgoszczy padł remis. Sezon ten zakończył się medalami DMP dla obydwóch ekip, srebrnym dla Legii i brązowym dla Polonii. Dwa lata później sekcja żużlowa została przeniesiona do Gwardyjskiego Klubu Żużlowego Wybrzeże. W 1965 roku zawodnicy Wybrzeża m. in. Zbigniew Podlecki, Marian Kaiser i Henryk Żyto wywalczyli brązowe krążki DMP, a w 1967 po raz kolejny sięgnęli po srebro, lecz już w następnym sezonie zajęli ostatnie miejsce. Przed degradacją uratował ich dwuletni system rozgrywek. Szczęścia zabrakło Wybrzeżu za to w 1971 roku, kiedy po przegranych barażach z Włókniarzem Częstochowa musieli następny rok rozpocząć w II lidze.
Przerwa od elity trwała trzy sezony. Po roku jazdy w I lidze znowu pojawiło się widmo spadku po zajęciu ostatniego miejsca w I lidze, ale znowu szczęście uśmiechnęło się do gdańszczan, ponieważ liga została powiększona do 10 drużyn i ponownie uniknęli spadku przez regulaminowe rozwiązania. W 1978 roku zdobyli trzeci srebrny medal, a w 1985 roku czwarty, choć w międzyczasie musieli się bronić przed spadkiem w barażach. Przed degradacją w 1989 roku Wybrzeża nie uchronili nawet bracia Gollobowie, odbywający służbę wojskową w Gdańsku. Szczególnie Tomek zdobywał szlify na gdańskim torze.
Lata 90 XX wieku stały pod znakiem naprzemiennej jazdy w I i II lidze. Dopiero w sezonie 1998 zbudowano stabilną drużynę, co poskutkowało awansem i wywalczeniem trzeciego miejsca w I lidze. Wejście w trzecie tysiąclecie okazało się nieszczęśliwe i Lotos-Wybrzeże musiało pożegnać się z najwyższą klasą rozgrywkową, ale rozbrat z Ekstraligą trwał jeden sezon, po jednym roku w Ekstralidze znów spadli do I ligi. W 2006 roku Wybrzeże utrzymało się w sportowy sposób, jednak z powodu kłopotów finansowych działacze musieli wycofać zespół z rozgrywek i rozpocząć zmagania od II ligi, ale szybko awansowali. Jako Lotos Gdańsk już w sezonie 2008 roku wywalczyli razem z Polonią miejsce w Ekstralidze. Wraz z awansem wróciła tradycyjna nazwa, czyli GKS Wybrzeże Gdańsk. Przygoda trójkolorowych z elitą znowu trwała jeden sezon. W 2012 roku ponownie do niej zawitali, dzięki powiększeniu Ekstraligi, bo najlepsza w I lidze była Polonia Bydgoszcz. Kolejny raz ich jazda w Ekstralidze nie trwała dużej niż rok. Pojawiały się ponowne kłopoty finansowe, z racji tego Wybrzeże nie otrzymało licencji i od 2015 roku znów zaczynało od II ligi, po roku wrócili do Nice Polskiej Ligi Żużlowej (I liga), na której szczeblu występują do dnia dzisiejszego.
Oprócz wspomnianych braci Gollobów w obu klubach startowali też Waldemar Cieślewicz, Jacek Woźniak i Henrik Gustafsson, którzy do Gdańska trafiali z Bydgoszczy. W odwrotny sposób było z Robertem Kościechą, Tomaszem Chrzanowskim i Markiem Cieślewiczem
W obu drużynach startowali również: Robert Sawina, Tony Rickardsson, Andy Smith, Todd Wiltshire, Michał Szczepaniak, Hans Andersen, Patrick Hougaard, Łukasz Sówka, Robert Miśkowiak, Andriej Korbin i Kamil Brzozowski.
Niedawny lider Wybrzeża Gdańsk – Wiktor Kułakow swoją karierę w Polsce zaczynał od startów w Bydgoszczy w 2012 roku. Cztery lata później znowu trafił na Sportową, by zostać jednym z lepszych zawodników.
Ostatnim zawodnikiem, który łączy Polonię Bydgoszcz i Wybrzeże Gdańsk jest Adrian Gała. Wychowanek Startu Gniezno rok temu przywdziewał plastron z Gryfem, a w tym sezonie broni barw Wybrzeża.
Najwyższe zwycięstwo Polonii w Gdańsku to 72:18 z 1992 roku, a najwyższa porażka Gryfów na gdańskim torze to 34:74 z 1978 roku.
Z kolei najwyższe zwycięstwo Polonii u siebie miało miejsce w 1980 roku (78:30), a najwyższa domowa porażka w roku 1999 (33:56).
1960
Bydgoszcz – Gdańsk 39:39
Gdańsk – Bydgoszcz 42:35
1961
Bydgoszcz – Gdańsk 58:20
Gdańsk – Bydgoszcz 34:43
1962
Bydgoszcz – Gdańsk 58:20
Gdańsk – Bydgoszcz 48:28
1963
Bydgoszcz – Gdańsk 35:42
Gdańsk – Bydgoszcz 47:31
1964
Bydgoszcz – Gdańsk 50:28
Gdańsk – Bydgoszcz 38:40
1965
Bydgoszcz – Gdańsk 38:40
Gdańsk – Bydgoszcz 46:31
1966
Bydgoszcz – Gdańsk 55:22
Gdańsk – Bydgoszcz 53:25
1967
Bydgoszcz – Gdańsk 41:36
Gdańsk – Bydgoszcz 50:28
1968
Bydgoszcz – Gdańsk 41:37
Gdańsk – Bydgoszcz 51:27
1969
Bydgoszcz – Gdańsk 43:35
Gdańsk – Bydgoszcz 40,5:37,5
1970
Bydgoszcz – Gdańsk 45:33
Gdańsk – Bydgoszcz 43:34
1971
Bydgoszcz – Gdańsk 47:29
Gdańsk – Bydgoszcz 37:41
1975
Bydgoszcz – Gdańsk 44:32
Gdańsk – Bydgoszcz 40:36
1976
Bydgoszcz – Gdańsk 62:33
Gdańsk – Bydgoszcz 69:27
1977
Bydgoszcz – Gdańsk 57:39
Gdańsk – Bydgoszcz 48:46
1978
Bydgoszcz – Gdańsk 63:44
Gdańsk – Bydgoszcz 74:34
1979
Bydgoszcz – Gdańsk 67:41
Gdańsk – Bydgoszcz 75:33
1980
Bydgoszcz – Gdańsk 78:30
Gdańsk – Bydgoszcz 63:44
1981
Bydgoszcz – Gdańsk 42:48
Gdańsk – Bydgoszcz 53:36
1982
Bydgoszcz – Gdańsk 57:33
Gdańsk – Bydgoszcz 61:29
1983
Bydgoszcz – Gdańsk 53:36
Gdańsk – Bydgoszcz 58:32
1984
Bydgoszcz – Gdańsk 45:45
Gdańsk – Bydgoszcz 59:30
1985
Bydgoszcz – Gdańsk 46:44
Gdańsk – Bydgoszcz 57:32
1986
Bydgoszcz – Gdańsk 48:42
Gdańsk – Bydgoszcz 51:39
1987
Bydgoszcz – Gdańsk 60:30
Gdańsk – Bydgoszcz 44:46
1988
Bydgoszcz – Gdańsk 54:36
Gdańsk – Bydgoszcz 53:37
1989
Bydgoszcz – Gdańsk 57:33
Gdańsk – Bydgoszcz 42:47
1992
Bydgoszcz – Gdańsk 62,5:27,5
Gdańsk – Bydgoszcz 18:72
1994
Bydgoszcz – Gdańsk 53:37
Gdańsk – Bydgoszcz 54:36
1995
Bydgoszcz – Gdańsk 59:31
Gdańsk – Bydgoszcz 44:45
1999
Bydgoszcz – Gdańsk 33:56
Gdańsk – Bydgoszcz 43:47
Play-off o 3 miejsce
Bydgoszcz – Gdańsk 43:47
Gdańsk – Bydgoszcz 51:37
2000
Bydgoszcz – Gdańsk 49:41
Gdańsk – Bydgoszcz 39:51
2002
Bydgoszcz – Gdańsk 66:24
Gdańsk – Bydgoszcz 32:58
2003:
Bydgoszcz – Gdańsk 56:34
Gdańsk – Bydgoszcz 42:48
2005:
Bydgoszcz – Gdańsk 59:30
Gdańsk – Bydgoszcz 46:44
2008:
Bydgoszcz – Gdańsk 48:42
Gdańsk – Bydgoszcz 47:43
Bydgoszcz – Gdańsk 56:36
Gdańsk – Bydgoszcz 39:52
2009:
Bydgoszcz – Gdańsk 57:33
Gdańsk – Bydgoszcz 57:33
2011:
Bydgoszcz – Gdańsk 50:40
Gdańsk – Bydgoszcz 49:41
Bydgoszcz – Gdańsk 57:33
Gdańsk – Bydgoszcz 48:42
2012:
Bydgoszcz – Gdańsk 59:30
Gdańsk – Bydgoszcz 43:47
2016:
Bydgoszcz – Gdańsk 46:44
Gdańsk – Bydgoszcz 59:31
2017:
Bydgoszcz – Gdańsk 41:49
Gdańsk – Bydgoszcz 57:32
2020:
Bydgoszcz – Gdańsk 43:46
Gdańsk – Bydgoszcz 51:38
2021:
Bydgoszcz – Gdańsk 59:31
Gdańsk – Bydgoszcz 50:40
Ogółem:
Spotkań: 92
Zwycięstw Polonii: 50
Zwycięstw Wybrzeża: 40
Remisów: 2
Na torze w Bydgoszczy:
Spotkań: 46
Zwycięstw Polonii: 37
Zwycięstw Wybrzeża: 7
Remisów: 2
Na torze w Gdańsku:
Spotkań: 46
Zwycięstw Wybrzeża: 33
Zwycięstw Polonii: 13
Remisów: 0
źródło: www.wybrzezegdansk.pl
fot. Jakub Soboczyński / Kadry Sobczaka
